مهر جاوید

گل گندم

هستی زمین

قلب من در تلاءلوء نگاهت وارونه شد.

با رقص نجیب در نسیم

دوباره...

ماه من

سوگولی شب مهتاب

به شیشه ی بلورم نور بپاش.

که امشب و هر شب پایکوبی ستاره ها مقدس شوند.

خورشید هفتم دروازه ی هشتم

بگذر از نگاه لیلی

که او بی دل دل در گروه سیاهی نهاد.

آسمان من

سرزمین رنگین کمان

نجوای فرهاد در پس کوه به گوش شیرین نرسید

و باز گشت فریادش در دالان من به گوش تو.

سرخی گونه شقایق

قرمز لاله

پروانه ی من باور کرد که بال هایش

در شعله نگاه تو سوخته اند

تو باور کن عشق مرا که هنوز در خاکستر زمان پا برجاست.